Γεννήθηκε στην Πάφο το 1910. Ξεκίνησε τον αθλητισμό
στην Λεμεσό. Το 1934 έρχεται στην Ελλάδα, στο Χαλάνδρι. Έπιασε δουλειά στην ΔΕΗ
(τότε Ηλεκτρική Εταιρεία). Μετείχε ως δρομέας με την ελληνική εθνική ομάδα
στους ολυμπιακούς αγώνες του Βερολίνου το 1936!
Το 1946 παίρνει την μεγάλη απόφαση να ξανατρέξει. Λίγη
προπόνηση, ελάχιστο φαγητό από τους γείτονες, δύσκολα χρόνια. Ήθελε να πάει
στην Αμερική. Στην Βοστώνη. Στον φημισμένο μαραθώνιο! Ελπίζοντας ότι και μόνο
με την παρουσία του θα μπορέσει να ευαισθητοποιήσει τους Αμερικάνους για να
βοηθήσουν τον λαό μας που τα περνούσε δύσκολα όσο ποτέ άλλοτε.Πουλάει τα μισά
έπιπλα του σπιτιού για να αγοράσει εισιτήριο για την Αμερική; Μονό! Δεν είχε
λεφτά για «μετ' επιστροφής».
Ο πιο δύσκολος μαραθώνιος της εποχής - κι ακόμα
φημισμένος - ήταν αυτός της Βοστώνης. Φαβορί ο τεράστιος Άγγλος Κένεθ Μπέιλι ο
Αμερικάνος Τζιν Κέλι ο Καναδός Κοτέ, όλοι νικητές τα προηγούμενα χρόνια. Ο Τζον
Κέλι 15 φορές βγήκε στην καριέρα του μέσα στην πρώτη πεντάδα του μαραθωνίου της
Βοστώνης, ενώ το 2000 ανακηρύχθηκε από το Runner's World ο κορυφαίος δρομέας
για τον περασμένο αιώνα.
Πριν τον αγώνα όλοι οι αθλητές έπρεπε να περάσουν από
γιατρό. Πάει και ο Κυριακίδης, τον εξετάζουν οι Αμερικάνοι και του λένε:
«Δεν μπορείς να τρέξεις. Είσαι πολύ αδύναμος. Θα
πεθάνεις στον δρόμο από την εξάντληση».
Παίρνει ουσιαστικά την προσωπική ευθύνη και λέει
«φέρτε μου το χαρτί να το υπογράψω ότι θα τρέξω κι αναλαμβάνω όποιον κίνδυνο
υπάρχει για την ζωή μου. Θα τρέξω κι ας πεθάνω εδώ πέρα εδώ πέρα.».
Ναι, κέρδισε! Με πανευρωπαϊκό ρεκόρ! Παραμιλούσε η
Αμερική.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τρούμαν καλεί τον Κυριακίδη στον
Λευκό Οίκο, μαζί με τον δεύτερο, τον Αμερικάνο Τζιν Κέλι.
Ρωτάει ο Χάρι Τρούμαν τον Τζόνι Κέλι: «Καλά, βρε παιδί
μου. Πώς έχασες απ' αυτόν τον κοκαλιάρη (σ.σ. έτσι τον έλεγαν οι εφημερίδες) κι
αδύναμο Έλληνα;».
Απάντηση Κέλι: «Μόνο εγώ έχασα; Κανένας δεν μπόρεσε να
τον κερδίσει. Εγώ έτρεχα για τον εαυτό μου κι αυτός για έναν ολόκληρο λαό, για
μια ιδεολογία...».
Ο Τρούμαν χαμογελάει και γυρνάει προς τον Κυριακίδη.
«Εσύ, παιδί μου, είσαι άξιος συγχαρητηρίων. Για πες μου. Τι θες να κάνω για
σένα; Θες ρούχα; Τρόφιμα να δυναμώσεις; Χρήματα; Ό,τι θες από μένα».
Απάντηση Κυριακίδη: «Σας ευχαριστώ, πρόεδρε. Δεν θέλω
τίποτα για εμένα. Το μόνο που ζητώ, κύριε Τρούμαν, είναι να στείλετε ρούχα και
τρόφιμα στα 7 εκατομμύρια Έλληνες που λιμοκτονούν. Αυτό ζητάω. Να βοηθήσετε τον
λαό μου που υποφέρει».
Αυτό που έγινε μετά ήταν απίστευτο. Από δωρεές των
Αμερικάνων μαζεύτηκαν τόνοι από τρόφιμα, φάρμακα, κουβέρτες. Δεν είχαν πώς να
τα μεταφέρουν. Μόλις βρέθηκαν έξι καράβια, με τη συνδρομή της οικογένειας
Λιβανού, έφτασε η βοήθεια στην Ελλάδα. Το «Πακέτο Κυριακίδη», όπως το ονόμασαν.
Συγκεντρώθηκαν, επίσης, 250.000 δολάρια για να δοθούν στους ταλαιπωρημένους
Έλληνες από την Κατοχή και τον Εμφύλιο!
Ποσό τεράστιο για την εποχή. Όλες οι
αμερικάνικες εφημερίδες τον είχαν πρωτοσέλιδο, ενώ ο ίδιος έτρεχε από Πολιτεία
σε Πολιτεία της Αμερικής για να φέρει κι άλλη βοήθεια στην τσακισμένη Ελλάδα.
Την μέρα που ήρθε από τις ΗΠΑ στην Αθήνα, στις 23
Μαϊου, ξεχύθηκε στους δρόμους ένα εκατομμύριο κόσμος για να τον υποδεχτεί.
Ο Στέλιος Κυριακίδης είναι ακόμα και σήμερα άγνωστος
στους περισσότερους Έλληνες φιλάθλους. Στις ΗΠΑ, όμως, έχουν γράψει βιβλία για
το κατόρθωμά του, έχουν γυρίσει βραβευμένα ντοκιμαντέρ (NBC), ενώ ετοιμάζουν
και μια ταινία από την Disney με παραγωγούς τους Mark Ciardi και Gordon Gray. Στη
Βοστώνη, σε ανάμνηση του θριάμβου του, οι Αμερικανοί φιλοτέχνησαν γλυπτό στο
οποίο εμφανίζεται ο πρώτος σύγχρονος ολυμπιονίκης του μαραθωνίου, Σπύρος Λούης,
να δείχνει στον Στέλιο Κυριακίδη το δρόμο προς τη νίκη.
Ο αείμνηστος Φρέντυ Γερμανός είχε κάνει μια εξαιρετική
εκπομπή για τον Κυριακίδη το 1981, απόσπασμα της οποίας μπορείτε να
παρακολουθήσετε από το βίντεο εδώ:
Δείτε το θαυμάσιο ντοκιμαντέρ NBC στα αγγλικά
»Στυλιανός Κυριακίδης: Το ταξίδι ενός πολεμιστή» (STYLIANOS KYRIAKIDES: the
journey of a warrior, 2004)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου